به گزارش روابط عمومی مرکز ملی تحقیقات فرآوری آبزیان، سه شنبه مورخ 21 آذر ماه 1402 سومین سخنرانی علمی به مناسبت فرارسیدن هفته پژوهش با عنوان "کاربردهای بالقوه سنبل آبی" توسط معصومه رهنما، محقق مرکز بصورت وبیناری برگزار شد.
رهنما تصریح نمود:
سنبل آبی (Eichhornia crassipes) نام یک گونه از تیره غلافیان و یک گیاه آبزی بومی مناطق حاره و تحت‌حاره آمریکای جنوبی به خصوص حوضه آمازون است. این گیاه در خارج از محدوده طبیعی خود بعنوان گونه فوق‌العاده مهاجم عمل می‌کند. سنبل آبی یکی از پررشدترین گیاهان جهان شناخته می‌شود و براحتی از طریق ساقه‌های رونده تولید مثل می‌کند و تبدیل به گیاهان دختری متعدد می‌شود. هر گیاه در سال تولید هزاران بذر می‌کند. بذرها به مدت 28 سال زنده می‌مانند. برخی از سنبل‌های آبی در مناطقی از آسیای جنوب شرقی هر روز 2 تا 5 متر رشد داشته‌اند. سنبل آبی از سال 1390 برای اولین بار در گیلان، و در منطقه تالاب عینک دیده شد و از سال 1394 کارشناسان محیط زیست گیلان حضور این گیاه را در تالاب انزلی گزارش کردند. این گیاه تهدید جدی برای آببندانها است. با توجه به سرعت رشد و نیز تکثیر و خرید وفروش آزادانه این علف هرز مهاجم به عنوان یک گیاه زینتی، گمان می رود به سایر زیستگاه های مشابه حتی تا جنوب کشور منتقل شده و سبب فاجعه زیست محیطی و نابودی زیستگاه های آبی آن مناطق شود. زیرا اقلیم گرم تر آن مناطق شرایط مساعدتری برای گسترش سنبل آبی دارد.
وی در ادامه افزود: مضرات عدم کنترل سنبل آبی شامل: پوشاندن سطح دریاچه‌ها و آبگیرها بطور کامل، جلوگیری از جریان آب و نفوذ نور خورشید به عمق آب، از بین بردن اکسیژن آب، در نهایت مرگ و میر ماهی‌ها و لاک پشت‌ها، خسارت به قایقرانی و تأسیسات، کشاورزی و اکوسیستم های طبیعی می باشد. روش های کنترل برای کاهش سنبل آبی را کنترل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بیان نمود. سرعت بالای توسعه، منبع بیومس، مصرف بعنوان سبزی سرشار از کاروتن، منبع سوخت بیوهیدروژن، کود زیستی، تولید اتانول، تولید 26500 فوت مکعب گاز از تخمیر باکتریایی یک تن آن، از مزایای گیاه سنبل آبی بر شمرد. همچنین هریک از کاربرد های آن بعنوان خاصیت دارویی، تصفیه فاضلاب، بعنوان غذا یا خوراک دام و طیور و یک ماده خام جایگزین برای تولید کمپوست زیستی و کاغذ توضیح داد شد.
در پایان به سوالات مطرح شده توسط سخنران پاسخ داده شد.