به گزارش روابط عمومی مرکز ملی تحقیقات فرآوری آبزیان، روز جمعه 28 مهرماه 1402 (20 اکتبر2023)،
مقاله علمی با عنوان "Production of biodegradable plastic from algae" در یازدهمین سمپوزیوم بین المللی"Euro-Aliment International Symposium 2023" توسط مهندس مینا احمدی، محقق مرکز ملی تحقیقات فرآوری آبزیان به صورت سخنرانی ارائه گردید.
یازدهمین سمپوزیوم بین المللی"Euro-Aliment International Symposium 2023" در تاریخ 20-19 اکتبر 2023 (27 و 28 مهر ماه 1402)، توسط دانشکده علوم و مهندسی مواد غذایی از دانشگاه Dunărea de Jos در Galați به میزبانی کشور رومانی با محورهای فناوری های نوین در علوم غذایی، ایمنی غذا در جهان همه گیر،استراتژی های بیوتکنولوژیک برای نوآوری در اقتصاد زیستی، رویکردهای چند بعدی برای آبزی پروری و پایداری منابع آبزی، رویکردهای پایدار برای ادغام مجدد محصولات جانبی در محصولات زیستی ارزشمند، علم به شبکه سازی مدل های جدید در علم تجارت برای انتقال بیشتر با حضور دانشمندان غذا، محققان، مهندسان، تکنولوژیست ها ، سیاست گذاران و شاغلین در حرفه صنایع غذایی از کشورهای هلند، اسپانیا، آمریکا، ایران، چین، ترکیه، هند، یونان، رومانی و دیگر کشورها بصورت آنلاین در پلتفرم ارتباطی مایکروسافت تیمز (Microsoft Teams) برگزار شد.
در این سمپوزیوم،
مهندس مینا احمدی مقاله خود را با عنوان " Production of biodegradable plastic from algae" بصورت سخنرانی ارائه نمود.
احمدی در این مقاله به تعریف پلاستیک، آلودگی پلاستیکی و معضلات آن، پلاستیک های زیست تخریب پذیر و معایب و مزایای آن، ساختار جلبک های دریایی و بیوپلیمرهای تولید شده توسط میکروجلبک ها، پتانسیل و کاربرد جلبک ها در تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر، گونه های جلبکی مورد استفاده در تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر، ساختار شیمیایی بیوپلیمرهای تولیدشده در جلبک ها، روش های تولید بیوپلیمرها از زیست توده جلبکی، روش های جداسازی بیوپلیمرها، فرآیندهای تبدیل جلبک های دریایی به پلاستیک های زیست تخریب پذیر، نقش سیانوباکترها در تولید بیوپلاستیک، کاربرد مهندسی ژنتیک در تولید متابولیت های جلبکی و کشورهای پیشرو در تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر اشاره نمود.
ایشان در این سخنرانی اظهار داشت که پلاستیک به عنوان یکی از منابع اصلی زباله های محیطی و منابع آبی، به ندرت در اثر تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی از بین می رود و سلامت موجودات زنده را به خطر می اندازد. تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر از جلبک دریایی می تواند آلودگی محیط زیست را به حداقل برساند و هزینه های حذف زباله های پلاستیکی را کاهش دهد. جلبک ها با تولید محتوای متابولیت بالا می توانند به برخی از محصولات با ارزش افزوده مانند پلاستیک های زیستی تبدیل شوند که مهم ترین آنها (متابولیت ها) پلی لاکتیک اسید (PLA) و پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHAs) است. به دلیل وجود پلی ساکاریدهای سولفاته، جلبک های دریایی یکی از مهم ترین منابع بیولوژیکی و یکی از موثرترین مواد اولیه در تولید بیوپلاستیک ها هستند. ریزجلبک ها می توانند منبع ایده آلی برای تولید پلاستیک های زیستی باشند زیرا می توانند در منابع ضایعات رشد کنند و با منابع غذایی رقابت نکنند. ریزجلبک ها می توانند از CO2 در طول فرآیند فتوسنتز استفاده کرده و از طریق فعالیت های متابولیکی آن را به محصولات جانبی تبدیل کنند. در نتیجه، سلول ریزجلبک می تواند با به دام انداختن CO2، پلیمرهای بیوپلاستیک تولید کند. ریزجلبک‌های رایج برای تشکیل بیوپلاستیک، گونه‌های کلرلا و اسپیرولینا (به دلیل غلظت بالای پلی‌ساکاریدها) هستند. کلرلا به دلیل داشتن دیواره های سلولی ضخیم، نسبت به اسپیرولینا در برابر شکستگی و پایداری حرارتی مقاوم تر است و آزمایشات نشان داده است که کلرلا از نظر کیفیت محصول، بیوپلاستیک با کیفیت تری نسبت به اسپیرولینا تولید می کند. پلاستیک های زیستی با Consumer-grade (درجه مصرف کننده) نیز ممکن است با استفاده از مونومرها یا پلیمرهای تولید شده از بقایای جلبک ساخته شوند که مشکلات دفع زباله را حل می کند. تولید بیوپلاستیک جلبکی در مقیاس بزرگ با چالش هایی مانند ترکیب زیست توده جلبک، انتخاب پلیمر، آگاهی و مقبولیت مصرف کننده، فناوری تولید، هزینه و نیازهای مختلف کشت مواجه است. با توجه به تحلیل بازار در سال 2019، اروپا در فعالیت های تحقیق و توسعه پلاستیک های زیستی در جهان پیشتاز است. آسیا همچنان با 45 درصد از کل پلاستیک های زیستی تولید شده در سطح جهان، بالاترین پتانسیل تولید را دارد، اروپا حدود 25 درصد و پس از آن آمریکای شمالی (18 درصد) و آمریکای جنوبی (12 درصد) قرار دارند. شرکت های آسیای جنوب شرقی به دلیل دسترسی به عرضه مواد اولیه و تامین منابع مستقیم از کشاورزان محلی جلبک دریایی نسبت به همتایان غربی خود برتری دارند.